Τα άτομα με πολλαπλές αναπηρίες συχνά αναφέρονται ως «άτομα με σοβαρές αναπηρίες» αλλά και ως «άτομα με βαριές αναπηρίες και πολλαπλές ανάγκες εξάρτησης». Η έννοια της "πολλαπλής αναπηρίας" αναφέρεται στην ταυτόχρονη παρουσία δύο ή περισσοτέρων "αναπηριών" στο ένα και το αυτό άτομο. Αναφέρεται ειδικότερα, σε -περισσότερους του ενός- λειτουργικούς περιορισμούς ή ψυχοφυσικές "δυσλειτουργίες" των οποίων ο συνδυασμός, θέτει σε σοβαρό κίνδυνο την σχέση του ατόμου, ειδικά του παιδιού, με τον εξωτερικό κόσμο. Τα παιδιά με πολλαπλές αναπηρίες λόγω των παραπάνω δυσλειτουργιών αντιμετωπίζουν σοβαρούς περιορισμούς και δυσκολίες όσον αφορά την αντίληψη κι εξερεύνηση της εξωτερικής πραγματικότητας και την επεξεργασία των σχετικών δεδομένων αυτής, με αποτέλεσμα σοβαρές δυσχέρειες όσον αφορά την ψυχοκινητική, την διανοητική και την ψυχοσυναισθηματική τους οργάνωση.

 Για τον χαρακτηρισμό ενός ατόμου, ως άτομο με πολλαπλές αναπηρίες απαιτείται η πλήρωση τριών προϋποθέσεων:

1. Πρώτη προϋπόθεση αποτελεί η ποιότητα της "βλάβης". Για παράδειγμα, μια καρδιακή δυσπλασία ή μία νεφρική βλάβη, μερικές φορές μπορεί να καταστήσουν προσωρινή ή αδύνατη την ίδια την επιβίωση, εν τούτοις όμως δεν αποτελούν πολλαπλές αναπηρίες, καθώς αποτελούν βέβαια φυσικές αναπηρίες, αλλά αυτές καθ' εαυτές δεν επηρεάζουν αρνητικά σε μεγάλο βαθμό την σχέση του ατόμου με τον εξωτερικό κόσμο, την αντίληψη των δεδομένων και την επεξεργασία τους.

2. H δεύτερη προϋπόθεση, έχει σχέση με τη σοβαρότητα της "βλάβης". Σ' ένα παιδί με πολλαπλές αναπηρίες, η αναπηρία πρέπει να είναι βαριά, είτε αυτή αφορά την διανοητική σφαίρα, είτε την ψυχοκινητική. Έτσι ένας μαθητής με ελαφρά νοητική αναπηρία συνδυαζόμενη με μια ήπια ψυχοκινητική δυσλειτουργία, δεν μπορεί να θεωρηθεί μαθητής με πολλαπλές αναπηρίες.

3. Τρίτη προϋπόθεση για τον χαρακτηρισμό ενός ατόμου ως άτομο με πολλαπλές αναπηρίες, αποτελεί η πολύ σημαντική δυσκολία παρέμβασης, είτε αυτή είναι εκπαιδευτική είτε θεραπευτική. Η αβεβαιότητα των αποτελεσμάτων, η βραδύτητα με την οποία επιτυγχάνονται και η αποσπασματικότητά τους, επιβάλλουν συνεχείς προσπάθειες και συνεχή αναζήτηση λύσεων. Αυτό εξηγεί αφ’ ενός τη συνεχή εμφάνιση νέων προτάσεων παρέμβασης και αφ’ ετέρου την δυσκολία εύρεσης κοινών σημείων αναφοράς. Ο όρος «πολλαπλές αναπηρίες» εμπεριέχει και τονίζει τρία στοιχεία των συνυπαρχουσών αναπηριών: α) τη συνεργατική επίδραση του συνδυασμού των αναπηριών β) την αλληλεπίδραση μεταξύ τους και γ) το πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα το οποίο υπερβαίνει το σύνολο της κάθε διαφορετικής αναπηρίας(Best and Brown, 1994, στο Mason & McCall, 2004).Ο όρος πολλαπλές αναπηρίες αναφέρεται επίσης, σε άτομα με σοβαρές μαθησιακές δυσκολίες που συγχρόνως εμφανίζουν

ΠΗΓΗ : Η Διαφοροποίηση της διδασκαλίας για μαθητές με πολλαπλές αναπηρίες Γεωργούλα Αντωνία Ζέζα Μαρία Κατσούλης Φίλιππος

http://ed.prosvasimo.gr/docs/odigos_diaforopoiisis/POLYANAPHRIES/%CE%95%CE%BD%CE%BF%CF%80_%CE%BF%CE%B4%CE%B7%CE%B3_%CE%94%CE%B9%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%BF%CF%80_%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CF%80%CE%BB%CE%AD%CF%82_%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%80.pdf